پژوهشگران دانشگاه بریتیش کلمبیای کانادا، اثر داروهای بتااینترفرون بر ناتوانی طولانی مدت در بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس را زیر سوال برده اند!
بر اساس یک مطالعه جدید که توسط پژوهشگران دانشگاه بریتیش کلمبیا، مرکز تحقیقات مغزی و موسسه تحقیقات بهداشت ساحلی ونکور در کانادا انجام شده است، استفاده از داروهای بتااینترفرون در بیماران مبتلا به فرم عود کننده – فروکش کننده مولتیپل اسکلروزیس، ارتباط آماری معنی داری با کاهش ناتوانی ناشی از بیماری در طولانی مدت نداشته است.
نتایج این مطالعه در شماره ۱۸ جولای ۲۰۱۲ مجله Journal of the American Medical Association (JAMA) انتشار یافته و در سرمقاله ای در همان شماره مجله مورد تاکید قرار گرفته است. مجله JAMAیکی از معتبرترین مجلات پزشکی در دنیا با ضریب تاثیر ۳۰ میباشد که به صورت هفتگی توسط انجمن پزشکی آمریکا منتشر می شود.
این مطالعه گذشته نگر بر روی بیش از ۲۶۰۰ بیمار مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس در استان بریتیش کلمیبا در غرب کانادا، بین سالهای ۱۹۸۵ تا ۲۰۰۸ انجام شده است. بیماری مولتیپل اسکلروزیس که به اختصار به آن “ام اس” گفته می شود، یکی از بیماری های مزمن دستگاه عصبی مرکزی است که غالبا بالغین جوان و با نسبت بیشتری خانم ها را درگیر می کند. این بیماری یکی از شایع ترین علل ناتوانی عصبی در جوانان می باشد. شایع ترین فرم ام اس در آغاز بیماری، فرم عود کننده – فروکش کننده است که با حملات بیماری و به دنبال آن بهبودی کامل یا نسبی مشخص می شود.
دکتر افسانه شیرانی، پزشک و پژوهشگر ایرانی و نویسنده نخست این مقاله، که در حال گذراندن دوره ی پسا دکترای پژوهشی (postdoc) در بخش نورولوژی دانشکده پزشکی دانشگاه بریتیش کلمبیا می باشد، می گوید: “مطالعه ما اطلاعات بیشتری در مورد اثرات طولانی مدت این داروها بر ناتوانی ناشی از بیماری در شرایط واقعی (و خارج از شرایط ایده آل کارآزمایی های بالینی) فراهم می آورد”.
وی می افزاید: “بر اساس مطالعات قبلی می دانیم که داروهای بتااینترفرون در کاهش عود حملات بیماری مولتیپل اسکلروزیس و همچنین کاهش میزان پلاک های مغزی بر اساس نتایج تصویر برداری های مغزی موثرند. این اثرات مهم داروهای بتااینترفرون همچنان پابرجاست. نتایج مطالعه ما بدین معنا نیست که بیماران داروی خود را قطع کنند. بلکه این مطالعه به بیماران و پزشکان کمک می کند که انتظاراتی واقع بینانه تر نسبت به اثرات این داروها بر ناتوانی ناشی از بیماری در طولانی مدت داشته باشند. نتایج مطالعه ما همچنین پژوهش بر روی داروهای جدید برای بیماری ام اس را تشویق می کند.”
دکتر شیرانی در ادامه اشاره می کند: “ممکن است زیر گروهی از بیماران، از داروهای بتااینترفرون در طولانی مدت به لحاظ جلوگیری از پیشرفت ناتوانی سود ببرند. ما در حال حاضر مشغول پژوهش به منظور مشخص کردن ویژگی های این زیرگروه از بیماران هستیم.”
بودجه این مطالعه توسط موسسه کانادایی تحقیقات بهداشت و انجمن ملی مولتیپل اسکلروزیس آمریکا تامین شده است و محقق ارشد این مطالعه دکتر هلن ترملت، دانشیار دانشگاه بریتیش کلمبیا می باشد.
شایان ذکر است که خانم دکتر شیرانی قبلا در تالیف کتاب “مبانی نگارش علمی” با موسسه فرزان همکاری داشته اند. موسسه فرزان این موفقیت را به خانم دکتر شیرانی تبریک می گوید و برای ایشان آرزوی موفقیت روزافزون دارد.
