دکتر باقرلاریجانی رئیس دانشگاه علوم پزشکی تهران در جریان نشست سالانه روسای انجمن های علمی گروه پزشکی گفت: رشد علمی ما با برنامه شروع شد و از زمانی که حمایت از پژوهش ها افزایش یافت ما رشد نسبتاً پرشتابی را در سال ۲۰۰۳ و ۲۰۰۴ می بینیم. اگر از سال ۲۰۰۱ تا سال ۲۰۰۵ یک گزارش ۵ ساله بگیریم در تولید علم از همه کشورهای منطقه بجز ترکیه وضعمان بهتر است. تولیدات علمی ترکیه حدود ۲۲ هزارمقاله بوده و تولیدات علمی ما حدود ۵ هزار مقاله و کشور ترکیه ۲۵ میلیون دلار در سال گذشته صرف افزایش سایتیشن های بین المللی کرده و به نوعی نیز میتوان گفت که ترکیه جزو کشورهای اروپایی محسوب میشود ولی رشد علمی ما در ۵ سال اخیر یکی از تندترین رشدهای علمی بین المللی بوده و کشوری در منطقه نیست به غیر از ترکیه که تولیدات علمی آن وضعیت مشابه ما را داشته باشد. وی افزود: رشد علمی ما خیلی خوب بوده ولی فاصله ما با دنیا خیلی زیاد است که باید تلاش کنیم تا این فاصله کاهش یابد.
رئیس دانشگاه علوم پزشکی تهران در خصوص کیفیت مقالات با اشاره به میزان ارجاع به مقالات ایرانی گفت: سایتیشن مقالات ایران از سال ۱۹۸۱ که ۲/۱ بوده الان ۷/۱ شده که تقریباً پنج دهم افزایش پیدا کرده و سایتیشن متوسط دنیا در سال ۱۹۸۱ دو دهم بوده که الان چهار دهم شده یعنی دو دهم افزایش پیدا کرده و مفهومش این نیست که ما هیچ مشکلی نداریم بلکه مفهومش این است که مقالاتی که در جمهوری اسلامی ایران چاپ میشود سایتیشن متوسط جهانی دارد و رشد آن مثبت بوده است.
دکتر لاریجانی تاکید کرد که ما بدون ارتباط در علم نمیتوانیم به توسعه یافتگی برسیم و باید در خصوص ارتباطات علمی تلاش کنیم و برای این منظور باید اکسس های مطلوبی داشته باشیم.
رئیس دانشگاه علوم پزشکی تهران ضمن اشاره به اینکه آینده نگاری در ایران خیلی سابقه طولانی ندارد گفت ما در توسعه علمی کشور باید به فکر آینده نگاری بیشتری باشیم. وی افزود: تدوین برنامه های راهبردی دانشگاه ها، مراکز و شبکه های تحقیقاتی و تشکیل کمیته های راهبردی در بردهای تخصصی، اگر منظم انجام شود یک نوع آینده نگاری است.
وی نقش انجمن های علمی را در نهادینه کردن تغییرات در وزارت بهداشت و دانشگاه ها خیلی مهم خواند و افزود جهت نیل به توسعه پایدار در زمینه سلامت باید انجمن های علمی مشارکت فعالی داشته باشند. دکتر لاریجانی گفت: ما در نظام ملی نوآوری سلامت باید تعاملات کلیه ظرفیت های دانش اعم از بخش های دانشگاهی، مراکز تحقیقاتی، انجمن های علمی و بخش های خصوصی را به منظور انجام پژوهشهای مشترک و انتشارات مشترک و ظرفیت سازی نیروی انسانی دنبال کنیم.
