دکتر محمود احمدی نژاد، رئیس جمهور، در ششمین جشنواره ملی امتنان از کارآفرینان برتر سال ۱۳۹۰، ضمن تقدیر از کارآفرینان برتر کشور، به فرازهای مهمی در زمینه کار و کارآفرینی بویژه کارآفرینی دانش بنیان اشاره کرد.
مشروح سخنان آقای دکتر احمدی نژاد در جمع کارآفرینان برتر ملی، به شرح زیر میباشد:
بسم الله الرحمن الرحیم
اللهم عجل لولیک الفرج والعافیه والنصر واجعلنا من خیر انصاره و اعوانه والمستشهدین بین یدیه
خدای بزرگ را سپاسگزارم این توفیق را عنایت فرمود که لحظاتی در جمع شما عزیزان، کارآفرینان و دلسوزان برای پیشرفت کشور باشم. جناب آقای دکتر حبیبی و آقای شیخالاسلامی بحثها را مطرح کردند. من سه نکته کوتاه میکنم.
اول از همه کارآفرینان و خادمان کارآفرینان کشور تشکر میکنم. امثال بنده تا حدودی متوجه میشویم که در کارآفرینی با چه موانع و مشکلاتی مواجه هستیم.
سال گذشته بیش از یک میلیون و ۶۰۰ هزار شغل جدید در کشور به وجود آمد و این یک رکورد بسیار ارزشمند و یک اتفاق بزرگ و نشاندهنده ظرفیتهای عظیم کارآفرینی در کشور است. من از همه شما صمیمانه تشکر میکنم و دعا میکنم که تمام قدمها و تلاشهایتان به یک عالم نورانی و ابدی برای شما و خانوادههای محترمتان تبدیل بشود.
نکته دوم درباره کار و ساختن است. محال است جایی بدون کار ساخته بشود. باید کار (کار فکری، آبادانی، سرمایهگذاری، تولید، خدمات) کرد. بالاترین ارزش در زندگانی انسان کار است. آنچه از انسان در عالم هستی باقی میماند، کار و تلاش است؛ لیس للانسان الا ما سعی؛ یعنی آن کسی که فکر میکند، مینویسد، طراحی میکند، اجرا میکند، میدود و پیگیری میکند. شاید مهم ترین تلاش شیطان هم برای جلوگیری از پیشرفت یک انسان، اخلال در کار است که کار و تلاش را در ذهن او منفی جلوه بدهد و بطالت را تزئین کند.
امروز باید ایران را بسازیم. ساختن ایران فقط با کار امکانپذیر است. دورهای بر این کشور گذشت که عدهای باور داشتند یا این گونه بیان میکردند که چه ضرورتی به کار وجود دارد؟ ما نفت و معادن داریم. اینها را میدهیم، امکانات و تجهیزات را میگیریم و مصرف میکنیم. معلوم است که سرنوشت این سیاست به کجا ختم میشود.
باید ایران را بسازیم و به بالاترین قلهها برسانیم و این شدنی است. به عنوان یک خادم کوچک که تقریباً – نمیگویم تحقیقاً – استعدادهای ایران را میشناسد، یقین دارم که ما میتوانیم به سرعت ایران را بر قلههای جهانی بنشانیم و این حق، شایستگی و توان ملت ایران است. تحقق این هدف فقط با کار امکانپذیر است. البته کار عالمانه، هدفمند و هم افزا نیازمند همدلی، وحدت، برنامه روشن و ساز و کارهای درست است، اما شدنی است.
من همین جا میخواهم از همه کارآفرینان ایران عزیز دعوت کنم که بیاییم یک انقلاب اقتصادی را شکل بدهیم، شدنی است. هدف گذاری شده که دو و نیم میلیون شغل ایجاد کنیم. اگر دو و نیم میلیون شغل ایجاد کنیم، تقریباً بساط بیکاری در کشور ما جمع میشود. چقدر جوانهای خوب و بااستعداد داریم که بسیاری از آنها تحصیل کرده و توانمندند. استعدادها را میبینیم. هر جا جوانها تکانی به خودشان میدهند، روی قله هستند. الان در عرصه ورزش هر هفته قهرمان داریم. در علم و فناوری هر هفته قهرمان داریم. هر جا تصمیم گرفتند، به هدف رسیدند.
حیف است در کشور ما جوانها نتوانند فرصت مناسب شغلی در اختیار داشته باشند. بیایید دست به دست هم بدهیم همه با هم این دو و نیم میلیون شغلی را که مقرر شده، محقق کنیم. باور من این است که شدنی است.
بعضیها یا از روی بیاطلاعی یا از روی خودکمبینی یا از روی ناراحتی از اینکه یک دفعه یک میلیون و ۶۰۰ هزار شغل درست شده، خوشحال نیستند و میخواهند زمین را به آسمان ببافند و میگویند نمیشود و نشدنی است. چرا نشدنی است؟ یک دلیل بیاورید که نشدنی است. عددهایی را به هم جفت و جور میکنند که هر شغل ۱۰۰ میلیون تومان هزینه دارد. آیا در ایران متوسط ایجاد یک شغل ۱۰۰ میلیون تومان هزینه دارد؟ این طیفی از شغلها را در برمیگیرند. ممکن است شغلی یک میلیارد تومان و شغل دیگر ۵ میلیون تومان هزینه داشته باشد. وزن بکنیم، سنگینی به کدام سمت است؟ شما یک کارخانه پتروشیمی مادر میزنید، صد کارخانه پاییندستی در کنار آن راه میافتاد و با سرمایهگذاری کمتر، ده برابر آن اشتغال درست میکند. الان یک دانه اوره آمونیاک با ظرفیت یک میلیون تن تولید در سال راه میافتد که ۳۵۰ میلیون دلار هزینه دارد و ۲۰۰ تا ۲۵۰ نفر مشغول میشوند.
اما یک پاییندستی پتروشیمی با ده میلیارد تومان هزینه میزنید و ۲۰۰- ۳۰۰ نفر مشغول میشوند و ارزش افزودهاش هم بالاتر است. یک طیف و یک زنجیره است. کسی هم یک چرخ خیاطی میخرد و در خانهاش میگذارد و مشغول میشود و زندگیاش را میگذراند.
بالاخره مدام دنبال این میگردند که کار نکنند، چون وقتی میگوییم دو میلیون شغل یعنی همه باید بسیج بشوند و کار بکنند. مدام میآیند زمین و آسمان را به هم میدوزند و میگویند نشدنی است تا از زیر کار در بروند.
شما این هدف را در نظر بگیرید، امکانات کشور را بسیج بکنید و همه صادقانه و با برنامه بدویم. اگر نشد، بنده مسئول هستم. نه اینکه از روز اول بگوییم نه نمیشود. میشود، به خدا میشود.
در این کشور چه کم داریم؟ همه چیز هست و همه این سرزمین ایران طلاست. هنوز معادن ایران دست نخورده است. بیش از ۲۵۰ میلیارد تن ذخایر معدنی تا الان شناسایی شده است. سالی چقدر برداشت میکنیم؟ ۲۵۰ میلیون تن. ما برداشتی نمیکنیم. میکنیم؟ هنوز فرآوری نمیکنید.
آب کم داریم، بله؛ ولی همه این سرزمین با همین آب میتواند گلستان شود. همین چند روز پیش دیدم گزارشی از تلویزیون راجع به کارآفرینی که یک باغ درست کرده بود، پخش میشد؛ شاید شما هم دیده باشید. ۱۲۰ تن محصول از هر هکتار برداشت میکرد. وقت گذاشته، زحمت کشیده و شده است. ۱۲۰ تن محصول یعنی ۶۰ – ۷۰ میلیون تومان پای درخت. چقدر از این کشتهای گلخانهای در کشور داریم که در یک هکتار ۳۰۰ تن محصول تولید میکنند و در یک هکتار دوازده شغل درست میکنند. مصرف آبشان هم کمتر از کشت معمولی است. شدنی است.
من از همه دعوت میکنم که بیایید دست به دست هم بدهیم و بسازیم. ساختن هم با کار و ایجاد کار است. ایجاد کار و کارآفرینی هم هنر است. کسی خوشنویس میشود، هنر است. کسی نقاش میشود، هنر است. کسی بازیگر میشود، هنر است. کارآفرینی هم یک استعداد و هنر است. ممکن است خیلیها مثل بنده نتوانند کارآفرینی کنند. کسی باید کارآفرینی بکند و اینها کار بکنند. اما بعضیها هستند که مدیریت، توسعه و پیش بردن در وجودشان است.
از همه دعوت میکنم که بیایید دست به دست هم بدهیم، این دو و نیم میلیون شغل را ایجاد کنیم. بعضیها میگویند رشد اقتصادی و … چه میشود؟ همه اینها در این هست. بالاخره باید کاری انجام شود تا شغلی درست شود. باید سرمایهگذاری، ابتکار عمل و ساخت و سازی شود. معنایش این است که رشد اقتصادی هم محقق خواهد شد. والا هیچ کس حاضر نیست افرادی را ببرد و بگوید اینجا بنشینید و حقوق بگیرید. باید کاری انجام بدهند که حقوق بگیرند.
دست به دست هم بدهیم و این رکورد را بزنیم و بساط بیکاری را از کشور جمع کنیم. اینها شدنی است. خیلی از شیاطین و جن و انس دنبال این هستند که ذهن ما را از این مسائل دور کنند. اینها برای ملت میماند. آن چیزی که ایجاد میشود، برای یک ملت میماند. این هم نکته دوم.
اما نکته سوم؛ درست گفتند. موانع، مشکلات اداری و بعضی قوانین و مقررات هست. بیایید امسال با کمک هم سه کار را انجام دهیم. اول مجوزهاست که گفتند طولانی میشود. گروهی بنشینید و برای مجوزهایی که در مسیر ایجاد کارآفرینی هست، ده، پانزده، بیست، پیشنهاد بدهید و مسیرش را کوتاه کنید. شاید بعضیهایش را بتوان متمرکز کرد. کارهایی شده است، اما هنوز طول میکشد.
میخواهد یک زمین را بگیرد، یک سال دو سال [مجوزش طول میکشد]. حالا شاید ذیل شورای اشتغال گروهی را بگذاریم که این مجوزها را [بدهند.] اگر انجام دادید بسیار خوب، بیاورید تا زود تصویب کنیم و کوتاهش کنید تا کسی که میخواهد مجموعهای را برپا کند، خسته نشود.
دوم، اصلاحاتی است که باید در قانون کار انجام شود. این حرف درستی است. سالهای طولانی است که این بحث مطرح میشود، اما هنوز قدمی برداشته نشده است. اصلاح قانون کار به نفع کارگران، کار و سرمایهگذاری است. بیاورید، ما هم در خدمت شما [هستیم.] فکر میکنم دیگر به ما نمیتوانند حرفی بزنند. چون هر حرفی بوده زدهاند. بیاورید دو سه بند قانون کار را اصلاح کنیم و بگذاریم کار در کشور ایجاد شود. اگر در ایران سالانه به یک و نیم، دو میلیون کارگر جدید نیاز باشد، به طور طبیعی قیمت کارگر بالا میرود. ارزش کار بالا میرود. اما وقتی دو میلیون نفر در نوبت کار داریم، نمیشود ارزش کار و کارگر را بالا نگه داشت. مصنوعی است و از یک جایی در میرود.
مثل این است که دو برابر نیاز کشور هندوانه در بازار بریزیم. بعد بگوییم چرا کیلویی صد تومان میفروشید، کیلویی دو هزار تومان بفروشید؟ با قانون و فشار نمیتوان آن را کیلویی دو هزار تومان فروخت. موقعی ارزش کار و نیروی کار بالا میرود که متناسب با موجودیت نیروی کار تقاضا وجود داشته باشد. قیمتش بالا میرود و هر کس جای خودش را پیدا میکند. هر کس بهتر و بیشتر کار کرد و تلاش بیشتری داشت، بیشتر هم میبرد. اینها عدالت است. این را اصلاح کنیم.
اشاره کردند که قانون تأسیس صندوق نوآوری تصویب شده، امیدوارم تا قبل از پایان تابستان این صندوق عملاً کارش را آغاز بکند، سرمایه این صندوق سه هراز میلیارد تومان است که امسال در بودجه اجازه دادند که هزار میلیارد تومان برای شرکتهای دانش بنیان بگذاریم که این رقم خیلی خوبی است. این هم حوزه جدیدی است. البته همه شرکتها دانش بنیان هستند، چون علمی نباشد، کار مثبتی انجام نمیشود.
اینها بر عهده ما و انشاءالله پیگیری میکنیم و شما هم کمک کنید. تقاضای مجدد و دعوت ما از همه کارآفرینان این است که بیاییم دست به دست هم بدهیم. موانع هست، بالاخره باید با هم بایستیم و موانع را برطرف کنیم و انشاءالله ایران عزیز را بسازیم.
من مطمئن هستم که این هدف به دست شما محقق خواهد شد. مجدداً از همه شما تشکر میکنم. به امید اینکه خودمان آن ایران عزتمند و ایستاده بر قله افتخار را ببینیم.
والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته