محققان دانشگاه صنعتی اصفهان با بهره گیری از فناوری نانو موفق به ساخت نخ بخیه ای شدند که زیست تخریب پذیر نیز است.
این نخ که درمقیاس آزمایشگاهی تولید و بررسی شده، از نانو الیاف تشکیل شده و زیست تخریب پذیر است.
در سال های اخیر با پیشرفت فناوری نانو، تولید نانوالیاف به روش الکتروریسی و به دنبال آن تولید نخ از نانوالیاف مورد توجه قرار گرفته است.
استفاده از پلیمرهای زیست تخریب پذیر و زیست سازگار در فرآیند الکتروریسی و تولید نخ از این پلیمرها، منجر به تولید محصولاتی جهت مصارف ویژه نظیر نخ های بخیه و سیستم های تحویل دارو می شود.
به گفته فاطمه حقیقت، دانشجوی دکترای مهندسی نساجی، در این کار با استفاده از روش الکتروریسی و به کارگیری پلیمر پلی لاکتیدگلایکلیک اسید (PLGA) که یک پلیمر زیست تخریب پذیر است، نخ بخیه قابل جذبی تولید و ویژگی هایی از جمله مقاومت مکانیکی آن مورد بررسی قرار گرفته است.
با این روش، تولید نخ بخیه به مواد اولیه کمی صورت می گیرد، همچنین می توان از پلیمرهای مختلف برای تولید نخ استفاده کرد.
در صورتی که در روش های متداول تولید نخ، در انتخاب و میزان مواد اولیه محدودیت های زیادی وجود دارد.
استفاده از داروهای ضدباکتری در محلول الکتروریسی و تولید نخ با خاصیت رهاسازی دارو با این روش نیز امکان پذیر است.
نخ های بخیه قابل جذب مصنوعی موجود در بازار ایران وارداتی است و فقط چند تولیدکننده نخ های بخیه قابل جذب طبیعی (نظیر کاتگوت و کلاژن که استفاده از آن ها پس از ورود نخ های قابل جذب مصنوعی محدود شده) موجود است.
حقیقت ادامه داد: از مقایسه نخ بخیه تولید شده با نخ های بخیه موجود در بازار مشاهده شده که روند تخریب این نخ سریع تر اتفاق می افتد. همچنین مویینگی این نخ، کمتر از نخ های بخیه موجود در بازار است.
مویینگی یک عامل مهم در ارتباط با نفوذ عفونت محل زخم به داخل نخ بخیه محسوب می شود و بنابراین نخ بخیه نباید مویینگی داشته باشد.
با وجود ویژگی های ممتاز ذکر شده، به علت ساختار نخ نانولیفی، خواص مکانیکی آن نسبت به نخ های بخیه مشابه ضعیف است.
برای دستیابی به اهداف مورد نظر، ابتدا عوامل مؤثر بر الکتروریسی از قبیل غلظت محلول، ولتاژ و میزان تغذیه محلول پلیمری بهینه شود.
پس از بهینه سازی، خواص مکانیکی نخ تولید شده از قبیل استحکام نخ بدون گره و گره خورده با دو نوع گره جراحی(گره مربع و گره جراح) مورد بررسی قرار گرفت.
از آنجایی که یکی از مشخصه های مهم در مورد نخ های بخیه، استحکام آن است، با طراحی سیستم تثبیت و بررسی شرایط تثبیت، خواص نخ بهبود داده شد، برای این منظور،عملیات تثبیت گرمایی (تر و خشک) روی آن انجام شده است.
در ادامه تحقیق زیست تخریب پذیری و مویینگی نخ تثبیت شده در شرایط مشابه بدن انسان بررسی شد.
نتایج این پژوهش که حاصل همکاری فاطمه حقیقت و دکتر سید عبدالکریم حسینی، عضو هیأت علمی دانشگاه صنعتی اصفهان است که در مجله Fibers and Polymers به چاپ رسیده است.
